سلام سلام
وقتتون بخیر
میخواستم تو این نوشته، درباره یکی از بدترین اشتباهات فن بیانی بنویسم.
گاهی اوقات ما ندونسته طوری به مخاطب جواب میدیم که باعث میشه حالش بد بشه احساس کنه تحقیر شده و دلش نخواد صحبت رو با ما ادامه بده.
تا حالا براتون پیش اومده که یه جیزی از حرفای مخاطب رو متوجه نشی و ازش سوال بپرسین، اما اون در جواب بگه «عه... گفتم که بهت همین الان... همین دو دقیه پیش گفتم... یادت رفت؟... قبلا بهتون گفتم... الان خدمتتون عرض کردم که.... ».
این جمله افتضاحه
سمه
مهلکه
بده
اصلا نباید اینطور بگیم
چون به مخاطب حس خنگ بودن میده
و از ما بدش میاد دیگه
فرار میکنه ازمون....
بعضی مدیرا این جمله رو به اشتباه میگن و باعث میشن که کارمند اعتماد به نفسش نابود بشه
و همینطور برعکس بعضی کارمندا به مدیراشون اینطوری میگن و مدیر عصبانی میشه و بعد شوتینگا اخراج!
اصالا والدین رو نگم براتون که چقدر این جمله رو به بچه ها میگن و بچه ها ترسو میشن بی اعتماد به نفس میشن...
کلا این یه طناب دو سر باخته
یه سر مخاطب که احساس حقارت بهش دست میده
یک سر هم ما هستیم که به عنوان یه آدم بی فرهنگ که بلد نیست با کلاس حرف بزنه!
....
واقعا اگه میخوایم بقیه از حرف زدن با ما فرار کنن، اینطوری حرف بزنیم.
لطفا به طرف مقابل حس احمق بودن نده
?? فکر کنم برای شما هم پیش اومده که با شور و حرارت برای مشتری، همکار، مدیر و یا حتی یه فرد دیگه در مذاکره تجاری چیزی رو کامل و واضح توضیح دادی اما طرف مقابل چند دقیقه بعد یکدفعه در رابطه با همون چیزی که توضیح دادی سوال می‌پرسه درحالی که تو کامل براش توضیح دادی
??در این موقعیت معمولاً چه کاری میکنیم؟ چطور جوابشون رو میدیم؟
?? اکثراً اینطور شروع میکنیم که: «قبلا خدمتتون توضیح دادم که.... » یا میگیم: «چند لحظه پیش عرض کردم خدمتتون که...» یا میگیم: «توضیح دادم خدمتتون گویا متوجه نشدید...» یا میگیم: «عرض کردم خدمتتون اما انگار حواستون نبود..»
?? وقتی از این نوع عبارت ها استفاده میکنیم، احساسی که به فرد مقابل منتقل میکنیم اینه که: «تو چقدر احمقی بابا، حواست کجا بود مرتیکه، اینهمه توضیح دادم بازم داری سوال میپرسی، مگه مرده بودی درست گوش نکردی و...»
??حواسمون باشه طوری با آدمها رفتار و صحبت کنیم که دوست دارند خودشون رو ببینند. اونها دوست دارند باهوش، محترم، فهمیده و متشخص باشند. پس سعی کنیم این احساسات رو بهشون منتقل کنیم